کلسیم را عموماً می شناسید و می دانید که در استخوان ها وجود دارد و کمبود آن موجب پوکی استخوان می شود و اطلاع دارید که کلسیم به میزان فراوان در شیر وجود دارد.
کلسیم، فراوان ترین مینرال موجود در بدن است. بدن ما تقریباً 1 کیلو گرم کلسیم دارد. البته در افراد مختلف با استخوان بندی متفاوت، مسلما این میزان فرق می کند. بیشتر کلسیم در استخوانها و دندانها نشسته است و تنها 1% آن در بقیه بدن وجود دارد که همین 1 درصد اعمال زیادی انجام می دهد، مثلاً انقباض همه ماهیچه های ما بسته به وجود کلسیم است .
احتمالا میدانید که کمبود کلسیم کودکان و ویتامین D میتواند به مرور دندانها را نرم کرده و آنها مستعد پوسیدگی و بیماریهای لثه و استخوان کند. بنابراین اگر فرزندتان نمیخواهد یا نمیتواند شیر مصرف کند باید نگران دریافت کلسیم کافی برای ساخت دندانها و لثههای سالم باشید. براساس آمار تنها یکپنجم کودکان به اندازه کافی کلسیم مصرف میکنند. پس بهتر است درباره میزان مورد نیاز کلسیم روزانه کودک و راههای دریافت آن بیشتر بدانید.
سن یک تا 3 سال: 700میلی گرم در روز
سن 4 تا 8 سال: 1000میلی گرم در روز
طبق استاندارد جهانی سال 2013 میزان کلسیم مورد نیاز در سنین مختلف در کودکان یک ساله (500 میلیگرم در روز) یا معادل 2لیوان شیر، در کودکان 4-8 ساله (800 میلیگرم در روز) یا معادل 3 لیوان شیر و کودکان بین سنین 18-9 ساله ( 1300میلی گرم در روز) یا معادل 4 لیوان شیر در روز است. 225 گرم شیر حاوی 300 میلیگرم کلسیم است و 225 گرم ماست 400میلیگرم کلسیم دارد. بیشتر افراد برای دریافت نیاز روزانه کلسیمشان به لبنیات و شیر تکیه میکنند اما اگر فرزند شما طعم و مزه شیر را دوست نداشته باشد یا حتی به آن حساسیت داشته باشد، راههای زیادی برای افزایش کلسیم دریافتی وجود دارد.
کودکتان لازم نیست هر روز مقدار کلسیم پیشنهادی را جذب کند. در عوض به دنبال آن باشید که این مقدار را به صورت میانگین یک دوره چند روزه یا یک هفته ای بدست آورد.
برخی متخصصان معتقدند که بسیاری کودکان با کمبود کلسیم روبرو هستند، ممکن است تا حدودی بخاطر آبمیوه و سایر نوشیدنیهای غیر روزانه باشد که خیلی محبوب هستند و اینکه بچه ها کمتر شیر مینوشند. اینجا برخی روشهای ساده است که میتوانید انجام دهید تا مطمئن شوید کودکتان کلسیم کافی میگیرد
سطح بسیار بالای کلسیم در خون معمولا بیشتر به دلیل شرایط خاص پزشکی است تا مصرف زیاد کلسیم در غذا و ها. مراکز دارویی پیشنهاد میدهند بچه های 1 تا 8 سال بیشتر از 2500 میلی گرم روزانه کلسیم دریافت نکنند. این مقدار برابر با 8 لیوان 8 اونس شیر است. خب بهتر است مراقب باشید چه میزان از کلسیم کودکتان از غذاش میگیرد اما احتمال کمی دارد که کودکتان فقط با غذا خوردن، کلسیم اضافی دریافت کند.
از طرف دیگر های کلسیم میتوانند گاهی مشکل ایجاد کنند، مثلا دریافت های کلسیم اضافی، خطر بالای سنگ کلیه ایجاد میکنند.
تعدادی نکته احتیاطی: اگر کودکتان زیاد شیر مینوشد، مراقب باشید کالری موردنیاز را فقط از شیر دریافت نکند و از غذاهای دیگر نیز حتما مصرف کند. کلسیم زیاد باعث یبوست میشود. پس مراقب میزان مصرف کلسیم کودک باشید.
استفاده از های مخصوص نیز راهی دیگر برای رساندن کلسیم کافی به بچههای بهانهگیری است که از مصرف شیر طفره میروند. یک میتواند به یک فنجان آبمیوه تا ۵۰۰ میلیگرم کلسیم بیفزاید. البته قبل از استفاده، حتما به طور دقیق راهنمای روی بسته را بخوانید. توجه داشته باشید میزان کلسیم مورد نیاز روزانه برای افراد به سن آنها وابسته است و در صورت دریافت کلسیم اضافه، بدن افراد آن را دفع میکند. به هر حال هیچکس کتمان نمیکند که یک لیوان آب پرتقال جذابیت بیشتری نسبت به یک لیوان شیر دارد.
البته یک لیوان آب پرتقال تازه به خودی خود حدود ۵۰ میلیگرم کلسیم دارد. اگر هنوز مطمئن نیستید فرزندتان به اندازه کافی کلسیم دریافت میکند شاید نیاز باشد از کلسیم برای او استفاده کنید. البته باید بدانید قبل از هر چیز با پزشک کودکتان م کنید تا هم میزان مورد نیاز و هم لزوم استفاده از آن را برایتان مشخص کند.
ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺼﺮﻑ ﻣﻜملهای ﻛﻠﺴﻴﻢ برای کودک در آخر شب است، به دلیل زمانی که بدن در حال استراحت است بهتر میتواند کلسیم را جذب و ﺑﻪ ﺧﻮﺍب بهتر ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ؛ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻛﻠﺴﻴﻢ ﺑﺎ ﺷﻴﺮ بسیار ﺑﻪ ﺟﺬﺏ ﻛﻠﺴﻴﻢ کمک میکند ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﯾﮏ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺷﯿﺮ، قبل ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﻫﻤﺮﺍه ﺑﺎ شربت ﮐﻠﺴﯿﻢ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻨﯿﺪ؛ به دلیل اینکه ﻛﻠﺴﻴﻢ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﻯ باعث ایجاد ﻳﺒﻮﺳﺖ میشود بهتر است با آب فراوان به کودک بدهید.
منبع:https://drluxe.ir/necessity-of-using-calcium-in-children/
کاشت ناخن یکی از روش های رایجی است که امروزه خانم ها برای زیباتر شدن دست هایشان انجام میدهند, خانم های به دلایل مختلفی به کاشت ناخن روی می آورند برخی فقط به خاطر زیبایی و برخی برای پوشاندن مشکلات ناخن هایشان که رنگ و روی جالبی ندارند این کار را انجام میدهند. از آنجایی که کاشت ناخن مصنوعی باعث نرسیدن اکسیژن کافی به بافت زیر ناخن میشود میتواند عوارض خطرناکی داشته باشد.
زیبایی دست ها و ناخن ها برای خانم ها و دخترخانم های جوان از اهمیت ویژه ای برخوردار است و ممکن است به خاطر آن دست به هرکاری مانند کاشت ناخن بزنند اما اگر از عوارض کاشت ناخن مطلع باشید شاید دیگر برای زیباتر شدن دست هایتان سراغ کاشت ناخن نروید. کاشت ناخن، از نظر بهداشتی و پزشکی مورد تائید نیست و یک روش علمی به حساب نمیآید و دلایل زیادی برای این امر وجود دارد.
یکی از کارهایی که در دهه اخیر جنبه زیبایی پیدا کرده و به وفور در آرایشگاهها و سالنهای زیبایی انجام میشود، کاشت ناخن مصنوعی است. کار به این شکل انجام میشود که سطح رویی ناخن را با سوهانهای مخصوصی میتراشند و پوست گوشههای ناخن را نیز میچینند. بعد از آن، ناخن مصنوعی را با استفاده از چسبهای خاص بر سطح ناخن طبیعی میچسبانند. گاهی این ناخنها تا مدت زیادی در جای خود ثابت میمانند و گاهی هم در اثر شستوشو یا ضربه از جای خود در میآیند و مجددا توسط ناخنکار چسبانده میشوند.
گوشهها و اطراف ناخن، با لایهای مخصوص به نام «کوتیکول» پوشانده شده است. در واقع این لایه، حاصل پیشروی قسمتی از پوست حاشیه ناخنها روی صفحه ناخن محسوب میشود که وظیفه تشکیل سپری دفاعی، در حاشیه ناخنها را دارد تا از ورود میکروبها، ویروسها و قارچهایی که به تعداد بسیار زیاد در محیط زندگی افراد وجود دارند، به فضای اطراف ناخن و بافت بستر ناخن، جلوگیری کنند. چیدن و برداشتن این لایه در حین مانیکور یا کاشت ناخن مصنوعی، باعث میشود این سد و سپر طبیعی تخریب و راه نفوذ انواع عفونت (قارچ، ویروس و میکروب) هموار شود. عفونت باکتریایی یا زگیلهای دور ناخن و عفونت قارچی یا مخمری در کودکانی که مرتب انگشتان خود را میمکند یا خانمهای خانهدار یا آشپزهایی که مدام در حال شستوشو و تماس دستها با آب هستند، نمونههایی از مواردی است که در اثر برداشته شدن کوتیکول میتواند به وجود آید و عین این اتفاق در خانمهایی که ناخن مصنوعی میکارند نیز رخ میدهد.
برخی از ناخنکارها که کاشت ناخن انجام میدهند به استفاده از محلولهای ضدعفونیکننده و قارچکش قبل از کاشت ناخن یا در زمان ترمیم آن، تاکید میکنند، اما استفاده از این قارچکشها و ضدعفونیکنندهها موقتی است و در همان زمان کاربرد دارد و بعد از آن اثر خود را از دست میدهد، در نتیجه نمیتواند از قارچ به صورت دائمی پیشگیری کند. عفونت قارچی با علائمی چون درد، تورم گوشه ناخنها یا برآمده شدن ناخنها همراه است و در صورت مشاهده چنین علائمی، باید حتما ناخن کاشته شده، سریعا برداشته شود و اقدامات درمانی ضد قارچی مناسب که شامل مصرف داروهای موضعی و خوراکی به مدت چند ماه است، زیر نظر متخصص پوست صورت بگیرد.
به غیر از عفونت قارچی، امکان ابتلا به عفونت باکتریایی نیز وجود دارد که این عفونت خود را با درد شدید ناخنها، ترشحات زرد یا سبز از اطراف ناخن، تب و تورم ناخنها، نشان میدهد. در چنین شرایطی باید ناخن کاشته شده برداشته شود و داروهای آنتیبیوتیک قوی به صورت موضعی و خوراکی به مدت طولانی، زیر نظر پزشک متخصص پوست مصرف شوند.
علاوه بر این، در اثر کاشت ناخن احتمال بروز عفونتهای ویروسی مانند زگیل دور ناخن یا عفونت هرپسی در این ناحیه نیز وجود دارد. شاید برخی از افراد، در رابطه با انتقال عفونتهای خطرناکی چون ویروس هپاتیت و اچ.آی.وی (HIV ) نگرانی داشته باشند در حالیکه تا به حال مستندات کافی در حوزه پزشکی مبنی بر انتقال این ویروسها از طریق کاشت ناخن، وجود نداشته است. اما با توجه به اینکه احتمال انتقال این ویروسها از طریق خون وجود دارد، در صورت ابتلای فرد آرایشگر به این عفونتها و وجود زخم خونریزی دهنده بر سطح دست او و وجود زخم در دستان فرد متقاضی کاشت ناخن، احتمال انتقال این عفونتهای جدی و خطرناک از نظر فرضیات علمی، دور از ذهن نیست.
بهداشت فردی در شخصی که کاشت ناخن مصنوعی انجام داده با مشکل مواجه خواهد شد چون این دسته از افراد امکان شستوشوی دقیق و کامل زیر ناخنها بعد از انجام کارهای روزمره یا بعد از رفتن به توالت را ندارند. با وجود اینکه برخی خانمها دائما از مایعهای شوینده یا ضدعفونیکننده دست استفاده میکنند، اما باز هم باید گفت شستوشوی مکرر دست با مایعهای دستشویی و ضدعفونی، یکی از عوامل شایع در ابتلا به اگزمای پوستی و قارچهای سطحی پوست محسوب میشود.
برخی از ناخنکارها، در زمان کاشت عنوان میکنند که از مواد به اصطلاح ژلهای برای کاشت ناخن مصنوعی، بهره میگیرند و ناخن در اثر استفاده از این مواد، آسیب کمتری میبیند، در حالیکه این ادعا نادرست است و این روش، هیچ مزیتی بر سایر روشهای کاشت ناخن ندارد و مورد تائید هم نیست.
مشکلات کاشت ناخن، حتی بعد از برداشتن آن نیز ادامه خواهد داشت، به طوریکه حتی بعد از برداشتن ناخنهای کاشتهشده، مدت زیادی برای برگشتن ناخنها به حالت طبیعی باید سپری شود. برای مثال، در انگشت شست دست، دوره رشد کامل شش ماه و در انگشت شست پا این زمان دوازده ماه است که این مدت زمان، برای فردی که وضعیت سلامت او در حالت عادی و طبیعی باشد در نظر گرفته میشود و در سایر افراد میتواند بسیار طولانیتر باشد. پس از برداشتن ناخن مصنوعی، باز هم شانس ابتلای مجدد به عفونتهای گوناگون همچنان بالاست.
منبع:https://drluxe.ir/complications-of-nail-extension/
درباره این سایت